Twee soorten verlies

Jou verliezen voelde heel anders dan pap kwijtraken.

Met jou heb ik mijn leven gedeeld. We waren twee meisjes van dezelfde ouders. We maakten hetzelfde mee maar beleefden alles toch anders. We hoorden bij elkaar, no matter what.

Jouw overlijden voelde als een serie waarvan nog vele seizoenen waren maar die abrupt tot einde kwam. Zonder uitleg. De opnames waren gestaakt, er zouden geen nieuwe afleveringen komen. Maar het verhaal was nog niet af. Er waren nog zoveel verhaallijnen die uitgeplozen moesten worden. Maar dit was toch echt het einde. Hoe het verhaal verder zou gaan, blijft voor altijd een onbeantwoorde vraag.

Een ouder verliezen, in dit geval pap, voelde voor mij anders. Je vader en moeder zijn de basis van alles. Mocht alles instorten dan zijn daar altijd je ouders nog, in de meeste gevallen dan. Je vraagt ze om raad en zijn er, als het goed is, altijd voor je.

Het wegvallen van pap voelt alsof een deel van m’n wortels doorgesneden is. Ik kan het niet goed uitleggen. Maar toch voelt dit voor mij minder zwaar. Het is als een dik boek dat uit is. De laatste bladzijde is omgeslagen. En hoewel het laatste hoofdstuk onbevredigend en vervelend was, is het goed. Het verhaal is af. De hoofdpersoon heeft een mooi verhaal verteld. Met een rustig gevoel kan ik het boek wegleggen.

De reacties van mensen om me heen zijn ook anders geweest. Bij jou waren mensen toch wat bang om toenadering te zoeken leek het wel. Want, wat was er precies gebeurd? Kon je zoiets wel vragen? Mensen bleven meer op afstand, hoewel ik de liefde door alle kaartjes, berichtjes en bloemen écht gevoeld heb. Maar vragen kreeg ik nauwelijks. Ze wisten de weg niet maar durfden het ook niet te vragen.

Bij het verlies van een vader kunnen meer mensen zich iets voorstellen. Velen hebben het zelf, helaas, meegemaakt. En tja, een ouder iemand verliezen is ‘makkelijker’ te begrijpen dan een jonger zusje. Die horen nog lang niet dood te gaan. Tenminste, ik denk dat mensen zo denken. Dit is natuurlijk voor iedereen anders, elke situatie is anders en iedereen beleefd het anders. Maar ik merkte dat mensen meer durfden te vragen na het verlies van pap. De afstand voelde kleiner. Ze wisten de weg niet maar vroegen het gewoon.

Maar het feit blijft dat het voor eeuwig kwijt raken van iemand, moeilijk is. Hoe dan ook. Ik mis je enorm, zonder jou voel ik me niet compleet. Slaap lekker lief zusje, geef papa een knuffel van me.

Lees ook: Dit hoort niet