Je bent er nog, maar je bent weg. Ik zie je lichaam, je bewegingen. Ik zie je denken, zoeken naar woorden. Ik hoor je onsamenhangende zinnen, je grapjes. Ik hoor je eindeloze verhalen over, ja waarover eigenlijk? Ik voel je vriendelijkheid, je zachtheid, je liefde. Je bent tevreden, lief en vrolijk. Ik wil je vasthouden … Lees verder Het laatste stukje

Lieve zus, ik zie pap veel te weinig. Door de coronacrisis kon ik niet meer elke week langs omdat dat simpelweg niet mocht vanwege de veiligheid van de bewoners. Sinds de versoepelingen ben ik twee keer geweest. Het liefst ga ik elke dag even langs. Gewoon bij hem zitten. Naar hem kijken en luisteren. Ik … Lees verder Platte groene bergen

Elke dag zeg ik tegen mezelf dat het goed is. Het is goed dat je niets doorhebt van alles wat er gaande is, het is goed dat je tevreden bent, het is goed dat je niet wacht tot het bezoek weer komt. Het is goed dat je veilig bent, het is goed dat er op … Lees verder ‘Het is goed’

Ik kan je niet opzoeken. Ik mis je. Ik wil gewoon weer even bij je zijn. Je voelen, je in je ogen kijken. Gewoon bij je zijn, ook al weet je niet meer wie ik ben. Ook al kunnen we niet meer echt een gesprek voeren. We kunnen videobellen, dat is fijn. Maar ik durf … Lees verder Toeval bestaat niet

Ik belde je om 16uur maar in jouw gedachten was het al nacht, je sliep. De volgende dag kreeg ik een belletje van je leidster, via de app die het verpleeghuis heeft waarmee je kunt videobellen. En daar was je! Niet in real life maar op het scherm van m'n telefoon. Je snapte niet echt … Lees verder In een schermpje

Het onvermijdelijke is gebeurd, het verpleeghuis waar je zit gaat is zogenaamde 'lock down'. Er mag niemand meer op bezoek komen. Een logische beslissing. Er wonen alleen maar ouderen en mensen met een zwakkere gezondheid. Niemand wil dat het coronavirus daar opduikt, met alle gevolgen van dien. Natuurlijk zag ik het aankomen. Ik was ook … Lees verder Zover weg, zo dichtbij

Er heerst een virus in de hele wereld. Wat eerst een 'ver van je bed' situatie was, is nu heel dichtbij. Ik moet twee weken thuis werken, evenementen worden afgelast en wie weet wat er nog allemaal meer gaat gebeuren. Je valt in de risicogroep maar ik maak me geen zorgen. Er wordt vast en … Lees verder Jouw mening over het virus

Had je ooit gedacht dat jij FTD zou krijgen? Dat je herinneringen zouden vervagen en uiteindelijk zouden verdwijnen? Heb je het zien aankomen? Je had zoveel medische kennis, je maakte mensen beter, wist vanalles te vertellen over uiteenlopende onderwerpen. Je wilde zoveel mogelijk kennis tot je nemen, je raakte niet uitgeleerd. En nu weet je … Lees verder Lieve pap

Ik besloot vandaag niet op bezoek te gaan, met pijn in m'n hart. Ik moest even een stapje terug doen om straks weer een stapje vooruit te kunnen. Gister had je bezoek en vandaag zou mam weer langsgaan. Ik had een dubbel gevoel, ik mis je en ben het liefst elke dag even bij je. … Lees verder Wat een toeval

Toen ik pap vandaag wederom vertelde dat hij mijn vader was, vroeg hij wat voor vader hij dan voor me was. Iemand die gewoon dingen voor me regelde of iemand die mij ook echt verwekt had? Pap was beide. Over gevoelens werd niet gepraat, geen idee of pap zich weleens verdrietig of boos voelde. En … Lees verder Een arm om hem heen

Ergens ben ik een beetje boos op pap. Dat ik wederom moet uitleggen wie ik ben, dat hij steeds vraagt naar zijn ouders, dat hij denkt dat ik z'n echtgenote ben. Dat hij regelmatig praat over zijn overleden buurman alsof hij nog leeft en van jouw bestaan niets meer weet. Dat hij kribbig wordt als … Lees verder Boos

We zijn bij pap geweest. Eindelijk weer want door de vakantie kon ik een weekend niet bij hem langs. Omdat hij twee weken geleden zijn ouders op oude foto's herkende, wat ik absoluut niet had verwacht, heb ik een boek gemaakt met een aantal oude foto's die ik in zijn studeerkamer had gevonden. Van zijn … Lees verder Elke dag koffie

Het huis waar papa woont, organiseerde een kerstdiner voor bewoners en hun familie. De kans dat m'n vader hier niet heen wilde was groot. Hij blijft het liefst op z'n eigen kamer. Maar ik vond dat ik moest gaan. We zouden wel zien. En ik had een sprankje hoop dat het misschien zou lukken. En … Lees verder Het overgeslagen kerstdiner

Mijn dochter is niet zo spraakzaam als het over haar gevoelens gaat. In kleine dingen zie ik wat haar bezighoudt. Zoals de wens die ze eens voor me deed. Vandaag was weer zo'n moment. Ze had van school de opdracht gekregen iets kleins mee te nemen wat voor haar bijzonder is, net als alle andere … Lees verder Een bijzondere boekenlegger

Zodra ik de auto geparkeerd heb, hoor ik de klanken van papa's pianospel. Het bezorgt me een glimlach en de zenuwen, die ik toch weer elke week heb als ik bij hem langs ga, verdwijnen als sneeuw voor de zon. Een goede vriend van papa is op bezoek en luistert naar wat pap van achter … Lees verder Isotonische mededeling

Ik zit in z'n stoel en papa staat voor me. Hij friemelt wat met zijn handen aan zijn broekzakken terwijl hij vertelt over zijn patiënten in Zuid-Afrika. Of hij er ooit echt geweest is, weet ik eigenlijk niet. Ik zie een kwetsbare fragile man voor me, niet de vader zoals ik hem ken. Wat kan … Lees verder Een witte doktersjas

Als papa piano speelt raakt hij geëmotioneerd. Is het muziek in het algemeen die, ook bij mij, emoties oproept? Zijn het de klanken van het instrument dat hij al speelt zolang ik me kan herinneren? Is het het besef dat hij dat nog zo goed kan? Ik weet het niet. Ik heb geen idee wat … Meer lezen over Emoties

Pap heeft op z'n kastje een gele vuilniszak liggen. Het is de tas met spullen voor als hij 'een dezer dagen naar huis gaat'. Hij liet het me enthousiast zien. We moesten lachen om wat hij er allemaal uit haalde. Drie appeltjes, een peer, een banaan verstopt tussen z'n pyjama, twee aardappelschilmesjes, een vergrootglas, een … Lees verder De grote gele vuilniszak

Van een vriend van papa kreeg ik een foto doorgestuurd. Een foto van pap in een weiland. Niets meer en niets minder. Ik werd er meteen blij van. Pap, buiten in de natuur. Hij had geen jas aan, dat vond hij niet nodig. Gelukkig was het buiten niet erg koud. Ik wilde de foto gelijk … Lees verder Een blije foto

Deze week kan ik helaas niet naar pap. Vorig weekend zat hij tv te kijken toen ik kwam. Een eindeloos filmpje van apen, vogels en andere dieren in een dierentuin. Hij was rustig en we hebben gezellig gekletst, voor zover dat nog kan. Hij vraagt hoe ik eigenlijk heet en wie ik ben. Een half … Lees verder Hij wist het nog

Je was wakker, zag er verzorgd uit en was vrolijk gestemd. We hebben gelachen, dronken koffie en aten een plak cake. Je speelde een vrolijk liedje op de piano. Je vond het gezellig dat we er waren. Al heb je geen idee meer wie we zijn, het was fijn Een uur later sta ik in … Lees verder Voor papa

Ik zit op een bankje op het pleintje voor het huis waar ik ging samenwonen met mijn huidige vriend, inmiddels zijn we verhuisd. In dat huis kregen we onze dochter, er liggen veel mooie herinneringen. Van toen alles nog 'normaal' was. In het zwembadje voor me zie ik een klein meisje spelen met het water. … Lees verder Alles vergaat

Terwijl ik naar hem kijk zie ik beelden van vroeger voor me. Van hem wandelend op het strand, met z'n vooruitstaande buik en gele zwembroek. Van hoe hij met een boek uit de studeerkamer kwam als we iets vroegen waar hij het antwoord niet precies op wist. Van hem werkend in de tuin, badend in … Lees verder Papa in pyjama

Het gaat beter met papa. Hij is rustiger op zijn nieuwe plekje en de drang om naar huis te willen lijkt wat afgenomen. Hij denkt nu dat hij in een zorghotel zit en vindt het er fijn. Ik mag bellen wanneer ik wil en dat heb ik ook al een aantal keer gedaan vanaf m'n … Lees verder Positieve berichten

Hij voelt zich niet thuis. Hij herkent zijn eigen spullen niet. Hij wacht tot hij gehaald wordt en weer naar huis gaat. Hij heeft de plastic tasjes met z'n kleren al klaar staan. Hij studeert niet, hij speelt geen piano, hij wacht op mama en ze samen weer naar huis gaan. Hij staart uit het … Lees verder “Misschien weet ze de weg niet”

Het was een emotioneel slopende dag toen we papa verhuisden naar zijn nieuwe onderkomen. Ik was zenuwachtig en bang voor wat komen ging toen ik naar ons ouderlijk huis reed. Ik voelde liefde toen ik samen met papa een stukje ging lopen. Het was fijn om met hem te wandelen in m'n oude buurt. Hij … Lees verder Een emotionele dag

Het gaat tegen mijn principes in om bij het weggaan geen gedag te zeggen tegen bijvoorbeeld kinderen als dit moeilijk kan worden. Misschien is het even een lastig moment, voor ouder en kind, maar dat heb ik liever dan er stiekem tussenuit te glippen. Sommige ouders doen dit bijvoorbeeld bij hun kind bij het achterlaten … Lees verder Weggaan zonder gedag te zeggen

Daar staan we. In de nieuwe kamer van papa. Hij moet uit huis, is beter af op een plek met meer zorg, Hij wil graag terug. Naar wat hij daar dan ook mee bedoelt. Het is een mooie kamer in een, naar wat het op het eerste gezicht lijkt, fijne woonomgeving. Het is een huis … Lees verder Een nieuwe fase

Het is vaderdag. Je had pap zeker weten een kaart gestuurd, een bezoekje gebracht of je had gebeld. Maar weet je, hij had niet geweten wie je bent. Zo'n drie weken geleden was ik bij hem. "Hoi pap!", zei ik bij binnenkomst. Hij keek me bedenkelijk aan en ik zei maar snel dat ik z'n … Lees verder Vaderdag

Even over pap, je zou willen weten hoe het met hem gaat. Je kon goed met hem praten en voelde je prettig bij hem. Zoals je weet heeft hij FTD, een vorm van dementie. De laatste weken gaat hij erg hard achteruit. Hij herkent de buurvrouw niet meer, de thuiszorg niet en zelfs als ik … Lees verder Verkeerd geprogrammeerd

We zijn bij pap geweest en hebben met hem gewandeld. Onderweg vertelde hij honderduit over ditjes en datjes. Over de vogels, de vele auto's en de 'prachtige bomen' die hij tijdens zijn dagelijkse wandeling tegenkomt. Hij vertelde trots dat hij iedereen op straat kent en zij hem. Ik zag in z'n ogen dat hij geen … Lees verder Geen herkenning

We zijn bij papa geweest. Lichtelijk gespannen zat ik in de auto, niet wetende hoe we hem zouden aantreffen. Gelukkig deed hij zelf de deur open en omdat ik hem niet in de war wilde brengen zei ik maar meteen wie ik was. Hij stond op het punt te gaan wandelen. Maar we konden wel … Lees verder Papa