Ik besloot vandaag niet op bezoek te gaan, met pijn in m’n hart. Ik moest even een stapje terug doen om straks weer een stapje vooruit te kunnen.
Gister had je bezoek en vandaag zou mam weer langsgaan. Ik had een dubbel gevoel, ik mis je en ben het liefst elke dag even bij je. Maar aan de andere kant was het fijn om eens een rustig weekend te hebben en niet drie uur in de auto te zitten.
Vandaag zag ik een film in de bioscoop. Over een man die deed alsof hij dement was om verlost te zijn van de bemoeienis van zijn vrouw. In het zorghuis speelde hij piano. Wat een toeval. Tot volgende week pap.