Je was wakker, zag er verzorgd uit en was vrolijk gestemd. We hebben gelachen, dronken koffie en aten een plak cake. Je speelde een vrolijk liedje op de piano. Je vond het gezellig dat we er waren. Al heb je geen idee meer wie we zijn, het was fijn
Een uur later sta ik in je studeerkamer van het huis waar je naar terug wil.
Honderden boeken, zorgvuldig door jou verzameld. In bijna elke boek krantenknipsels, door jou uitgeknipt.
Boeken over Indonesië, klassieke muziek en geschiedenis. Over filosofen, de natuur en hier en daar een roman. Honderden boeken over uitlopende onderwerpen, allemaal door jou gelezen.
Ik blader ze door met jou in gedachten. Boeken betekenden veel voor je. Je wist over elk exemplaar uitvoerig te vertellen.
En nu ruimen we veel op, soms bijna zonder na te denken. Die in de afvalcontainer, die op Marktplaats en die misschien nog even bewaren?
Het is raar om je spullen op te ruimen terwijl je er nog bent. Om in jouw studeerkamer, jouw domein, met vuilniszakken in de weer te zijn. Je zou woest zijn ons zo te zien, om te zien hoe we boeken ‘zomaar’ wegdoen. Soms denk ik ‘Als papa weer komt, dan…’ maar je komt niet terug naar huis. Ik voel me schuldig maar weet ook dat het niet anders kan. Het is raar om je spullen op te ruimen terwijl je er nog bent.