Soms kom ik niet op een woord, dat heeft iedereen weleens toch? Ik ben me ervan bewust en kom altijd wel weer bij het juiste woord uit. Maar een split second schiet er dan door mijn hoofd: ik krijgt ook dementie! En die gedachte maakt me angstig en ik probeer het snel te vergeten. Ik weet dat het erfelijk kan zijn. Maar zou je het willen weten?
Het enige wat ik vurig hoop is dat, mocht het ooit zover komen, de mensen die ik lief heb me nog steeds kunnen zien en behandelen als volwaardig mens. Dat ze me blijven knuffelen, zien en opzoeken. Dat ik diep van binnen echt wel weet wie ze zijn en wat ze voor me betekenen. Dat ik hun liefde kan blijven voelen en zij het mijne.
Nu ik van dichtbij meemaak hoe het is om dementie te hebben, kreeg ik steeds meer de drang om iets te doen. Maar wat? Mijn dochter kwam op een idee. Er is geld nodig voor onderzoek naar deze hersenziekte. En daarom steun ik Stichting Alzheimer, het minste wat ik kan doen. In mijn webshop staan een aantal kaarten die je kunt bestellen om op te sturen naar iemand die je lief is. Voor elke bestelling gaat er 1 euro naar Stichting Alzheimer, omdat elke euro telt. (Webshop is inmiddels offline)
Herinneringen blijven bestaan, zeggen ze. Maar ik weet nu dat dat niet altijd het geval is. Mijn vader is er fysiek nog maar mentaal zit hij in een voor ons onbegrijpelijke wereld. Ik hoop dat er iets gevonden wordt zodat meer mensen dit bespaard blijft. Tot snel lieve pap, ik mis je.
Ontdek meer van Mijn lieve zusje - Mijn lieve vader
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.