Gister was mijn verjaardag en werd ik 42 jaar.
D en N hadden beneden versierd met slingers, ballonnen en zelfs een mooie opblaasvlinder. Ik werd enorm verwend met cadeautjes, een lieve kaart en een enorme bos bloemen. Ze deden zelfs de boodschappen voor die middag. Ik voelde me helemaal jarig.
Ook via de post kwam er een bos bloemen, kaartjes en een pakketje. Een paar dagen eerder had ik al een bijzonder cadeau ontvangen van een lieve vriendin. Mijn telefoon stond vol berichtjes. Zoveel liefde. Ik waardeer het enorm dat mensen aan me denken en soms is dat gevoel zo overweldigend. Zo warm. Dan weet ik niet zo goed wat ik ermee aan moet. Soms vraag ik me gewoon af waaraan ik dit allemaal verdien.
Samen met mam, haar vriend en onze broer hebben we gevaren door de wateren in onze nieuwe woonplaats. Onderweg aten we een meegebracht gebakje. De vogels zongen, het fluisterbootje gleed zachtjes door het gladde wateroppervlak en onze gasten genoten van de mooie rustige omgeving met veel groen.
Daarna gingen we eten aan het strand. Daar moest ik natuurlijk even geweest zijn op mijn verjaardag. Het eten was lekker, de zon scheen en iedereen kreeg gelijk een vakantiegevoel. Daar deed ik het voor.
Op zo’n dag als gister is het gemis van jou en pap net een beetje erger. Een verjaardag vier je met familie, dat deed ik tenminste wel altijd. De foto van onze broer, mam en mij die gister is gemaakt vond ik confronterend om te zien. Het is een mooi waardevol plaatje en ik ga deze zeker laten afdrukken om in een lijstje te doen. Maar er missen twee mensen.
Ondanks het grote gemis wat ik voelde, was het een mooie dag en een perfecte fijne verjaardag. Ik ben enorm dankbaar voor D en N die deze dag bij de start ervan al bijzonder hebben gemaakt. Ik ben dankbaar dat ik een jaar ouder mocht worden, voor alle lieve mensen en voor alle liefde die ik mocht ontvangen.
In m’n hart waren jij en pap er de hele dag bij. Slaap lekker lief zusje.
