Ik heb je niets verteld over kerst en oud en nieuw dit jaar. In mijn hoofd krijg ik het niet als een lopend verhaal. En waar ik normaal gesproken mijn gevoelens vrij makkelijk op papier krijg, lukt dat me de laatste tijd minder goed.
Misschien omdat ik minder gevoel heb bij de ‘feestdagen’. Ik voelde me een soort van gevoelloos. Vroeger waren we een gezin en waren jij en pap er nog bij. Die bubbel barstte ineens toen jij overleed en papa niet meer wist wie ik was. Daarbij komt dat ik weet dat het voor een aantal mensen om me heen ook niet meer is wat het ooit geweest was omdat ze geliefden moeten missen.
We zouden naar beide families gaan maar vanwege de maatregelen rondom corona voelde het toch niet goed om met z’n allen bij elkaar te komen. En dus waren we met kerst gewoon thuis. We zijn even naar het strand geweest en verder eigenlijk niets. Ook met oud en nieuw waren we gewoon thuis. En eigenlijk vond ik dat heerlijk. Ik ben dankbaar voor mijn lieve vriend en onze dochter. Ook al voel ik me vaak alleen in m’n gevoel, ze zijn er voor me.
Op social media regent het posts over goede voornemens. Want ‘we gaat het dit jaar allemaal anders doen’. En wat betreft alle ellende op de wereld hoop ik inderdaad dat we het allemaal anders gaan doen. Meer liefde, respect en een luisterend oor naar elkaar. We willen uiteindelijk allemaal hetzelfde en dat is terug naar ‘normaal’.
Er gebeurt zoveel en ik vind het fijn om m’n wereld klein te houden. Mijn hoofd kan al die dingen niet aan dus ik kan me beter focussen op de wereld om me heen. Ik weet dat het beter werkt om kleine doelen te stellen. Doelen per dag, geen grote voornemens voor het hele jaar. Want de kans dat de kleine voornemens me lukken, zijn veel groter dan de doelen op langere termijn. Zo lukt het me al dagen achter elkaar om minstens een uur te wandelen. En daarover voel ik mezelf dan goed. Je herkent het vast. Slaap lekker lief zusje.
