Ik heb over je gedroomd. Mam en ik hadden het over ‘hoe nu verder’. Je woonde nog thuis en had geen idee wat er allemaal speelde. Wij wisten dat je ziek was.
Je kwam aangelopen in een oranje shirt en vroeg wat er was. Ik sloeg mijn armen om je stevige buik, drukte mijn hoofd ertegen en mijn tranen bleven stromen. Ik voelde je warmte en hoorde je hartslag.
Ietwat ongemakkelijk legde je je armen om me heen en wreef over m’n rug. ‘Stil maar het komt goed’, zei je. Tot snel lieve pap.
Lastig he, die dromen. Ik heb ze ook vaak. Fijn omdat ze weer even bij je zijn maar ook moeilijk want als je wakker bent zijn ze weer weg.
Heel lastig.. Het voelt dan echt even alsof er niets is gebeurd. En inderdaad, je wordt met een verdrietig gevoel wakker als je beseft dat het een droom was. Toch mooi dat ze daar nog leven ♥️