Terug naar vroeger

Ik maakte een ongeplande fietstocht in de buurt waar we opgroeiden. Omdat ik er was en er zin in had. Ik hoefde met niemand rekening te houden.

En zo kwam ik langs de plek waar je eens werd aangereden door een scooter, je fiets was bijna dubbelgevouwen. Gelukkig kwam jij er zonder botbreuken vanaf. De plek waar je verzorgpony stond en waar je bijna elke dag te vinden was om te helpen. Je was totaal niet bang voor paarden, dat vond ik altijd stoer van je. Ik was stiekem doodsbang maar wilde toch graag mee. De lange weg waar we zo vaak met mama in de witte Panda reden op weg naar school, of juist naar huis.

De grote oude boerderij waar we samen eitjes haalden. Het huis waarin we geboren zijn. De grote tuin waar we in de zomer onder de sproeier door rende, waar we schommelden en de rand van de zandbak volbouwde met zandtaartjes en kastelen. Waar papa met kaplaarzen aan in de vijver stond om deze schoon te maken. Waar de composthoop stonk. Het bosje waarin we ‘heksje’ speelden en in de winter met de slee de heuvel afgleden. Het huis van je toenmalige vriendinnetje, die met de vlechtjes.

Even terug naar de plek waar we samen groter werden, waar we echte zusjes waren, waar het leven nog onbezonnen en vrolijk was. Ik had deze fietstocht graag samen met je gemaakt. Ik weet zeker dat we niet uitgepraat zouden raken over de vele mooie herinneringen. Ik maakte hem alleen, maar je bent altijd bij me. Slaap lekker lief zusje.