Al een paar dagen keek ik op tegen het weekend. ‘s Ochtends 2 uur werken, daarna naar een ochtend kerstshow in Ziggo Dome om vervolgens door te rijden naar een vriend in Den Haag. Bij thuiskomst meteen op de fiets naar een café voor een drankje met vriendinnen. Dan snel slapen zodat ik de volgende dag weer uitgeslapen naar pap kon gaan. Voorheen deed ik dit gewoon. Maar tegenwoordig raak ik, alleen al van de gedachte van zo’n weekend, lichtelijk in paniek. En op een of andere manier zitten de dagen soms ineens helemaal vol.
Ik leer steeds beter mijn grenzen aan te geven. Al gaat dat vaak gepaard met een schuldgevoel, ik moet het doen om bij mezelf te blijven.
En zo besloot ik deze bewuste dag niet mee te gaan naar Den Haag. Ik zat ermee in m’n maag om het aan te geven en stelde dit ook uit. Toch deed ik het, en het was goed. Ik kon een uurtje langer slapen, en ging na de kerstshow aan het werk. Daarna had ik tijd voor mezelf en kon ik ‘s avonds met een redelijk rustig hoofd met vriendinnen wat drinken.
Ik weet dat jij ook vaak dingen deed om anderen niet teleur te stellen. Jij was er ook goed in om jezelf op de laatste plek te zetten. Maar je hoorde op de eerste plek. Slaap lekker lief zusje.
