De linten

De dag dat we je kamer in het mortuarium gingen ‘versieren’ voor het moment dat mensen afscheid van je konden nemen, kan ik me nog goed herinneren. Het was een rare tijd waarin ik in de welbekende roes leefde.

Wat ik nog goed weet is het gevoel dat me bekroop toen ik de witte linten van pap en mam op je kist zag. Er stond op ‘In de armen van een engel, liefs pap en mam‘. En juist die laatste woorden raakten me. ‘Liefs pap en mam‘. Pap had niet meer door wat er aan de hand was. Hij had geen idee waar we doorheen gingen, hij had geen idee dat hij een dochter had verloren. Hij was er niet bij. Er was al tijden geen ‘Pap en mam’. Maar toen ik die woorden op het lint zat, was het net alsof alles even ‘normaal’ was, net als vroeger. Vroeger is voorbij en niets is meer ‘normaal’. Slaap lekker lief zusje.

Lees ook: Kaarsjes en een hartjes ballon