Gisteravond ging ik om 21uur slapen, iets wat ik elke dag zou kunnen. Slapen vind ik zó fijn. Als ik slaap, wat dat is ook elke nacht weer de vraag. Vannacht ging het goed. Na een lange nacht werd ik wakker met jou als eerste in mijn gedachten.
Ik dacht aan het nummer van je crematie, aan wat er onder je trui zat toen je in de kist lag. Ik zag toen iets glinsteren. Dat kwam vast door de obductie die ze hadden gedaan. En wat zat er onder het laken die over je benen lag? Ik had ineens weer zoveel vragen en voelde me verdrietig.
Ik dacht aan hoe en waar we een plekje voor je kunnen maken. Een plekje waar iedereen heen kan om even bij je te zijn. Ik mis dat. Slaap lekker lief zusje.