Alles vergaat

Ik zit op een bankje op het pleintje voor het huis waar ik ging samenwonen met mijn huidige vriend, inmiddels zijn we verhuisd. In dat huis kregen we onze dochter, er liggen veel mooie herinneringen. Van toen alles nog ‘normaal’ was. In het zwembadje voor me zie ik een klein meisje spelen met het water. Precies zoals onze dochter deed toen ze nog jong was.

In gedachten zie ik de sneeuw die er lag toen onze dochter geboren werd en waarin we later liepen, voor het eerst met z’n drietjes naar buiten. Op haar eerste slaapkamertje zie ik nu iemand werken achter een laptop. Er wonen andere mensen, ik zie dat ze onze gordijnen hebben laten hangen.

De buurt is erg veranderd. Het oude stadskantoor heeft plaatsgemaakt voor woningen en uitgaansgelegenheden. Het zwembadje is opgeknapt, er zijn bomen gekapt en nieuwe gepland. Het doet me denken aan hoe vergankelijk alles eigenlijk is. Onze oude basisschool is afgebrand, jaren geleden al. Ik ben er eens gaan kijken en er stonden woningen. Er was niets herkenbaars meer van de fijne tijd die we er hadden.

Ik kijk om me heen en besef hoe alles verandert. Niet alleen de buurt. Het maakt me ook een beetje verdrietig. Op een dag zijn jouw fysieke sporen er niet meer.

Nu doe ik het met de vele mooie, en ook minder mooie herinneringen. Ik zie mezelf op het schoolplein ondersteboven aan het klimrek hangen, ik zie ons tweetjes achterin de witte Fiat Panda zitten op weg van school naar huis. Ik zie m’n dochter in het pierebadje in de armen van haar knappe zongebruinde vader. Ik zie ons met onze blote billen in de zandbak in de tuin. Ik zie zoveel moois. En tegelijkertijd ben ik bang, dat ik net zoals papa op een dag alles vergeet… Slaap lekker lief zusje.

Papa in pyjama

Terwijl ik naar hem kijk zie ik beelden van vroeger voor me. Van hem wandelend op het strand, met z’n vooruitstaande buik en gele zwembroek. Van hoe hij met een boek uit de studeerkamer kwam als we iets vroegen waar hij het antwoord niet precies op wist. Van hem werkend in de tuin, badend in het zweet. Van hem met schort om in de keuken als hij eens in het jaar zijn Indische gerecht maakte. Beelden van papa toen ik hem nog kende. En hij mij.

De beelden vliegen in rap tempo voorbij terwijl ik naar zijn onsamenhangende verhalen luister, kijk naar zijn dunne benen die onder zijn pyjama broek uit steken en ik voor de derde keer uitleg wie ik ben. Ik kijk in z’n ogen en vraag me af hoe het zover kan komen en hoe bizar het is dat hij zoveel belangrijke dingen niet meer weet. Papa was altijd netjes gekleed, zag er verzorgd uit. Nu loopt hij, op klaarlichte dag, op blote voeten in zijn pyjama door de gang van zijn verblijf. De keren in mijn leven dat ik papa in pyjama zag, zijn op één hand te tellen. Dit is zo raar.

Hij zegt dat hij het leuk vindt dat we er zijn, ook al weet ik dat hij geen idee heeft wie we zijn. Ik ben blij hem weer te zien. Hij is goed gehumeurd en zijn gevoel voor humor nog niet kwijt. Slaap lekker lief zusje.

Kunnen we de tijd terugdraaien?

Er zijn dagen dat alles lijkt zoals het was. Dan leven we ons leven, jij de jouwe en ik de mijne. Het is niet allemaal goed, we willen het graag allemaal anders maar dat gaat even niet. Uit liefde hebben we even geen contact maar ooit komt het allemaal goed. Dan gaan we samen op stedentrip, spelen onze kindjes met elkaar en zijn we echte zussen zoals we dat beiden graag willen.

En dan komt er soms zomaar ineens weer het besef dat dat helemaal niet meer aan de orde is. Ik probeer mijn leven te leven terwijl jij geen leven meer hebt. Ik vind het ingewikkeld. En dan is er weer het verdriet, het ongeloof en het gemis. Ik wil je terug. Kunnen we de tijd even terugdraaien? Zo hoorde het niet te gaan. Slaap lekker lief zusje.

Van een lieve vriendin

Gisteravond was een bijzondere avond op Mallorca. Ik was er niet bij, maar hoorde dat het warm en liefdevol was van onder andere onze broer, hij was er wel bij. Er werd aan je gedacht, over je gepraat en voor en over je gezongen door een oude schoolvriendin van je. Wat bijzonder.

Ze is een goede zangeres en een bijzonder liefdevol mens. Jouw overlijden heeft haar, net als velen, geraakt. Haar gevoelens kan ze goed verwoorden en uitten via muziek. Haar muziek en stem raken me elke keer.

Vanochtend las ik onderstaand bericht, recht uit het hart, op haar FB pagina en sindsdien heb ik moeite mijn tranen te bedwingen.

Jij had vast en zeker haar muziek graag opgezet. Slaap lekker lief zusje.

Positieve berichten

Het gaat beter met papa. Hij is rustiger op zijn nieuwe plekje en de drang om naar huis te willen lijkt wat afgenomen. Hij denkt nu dat hij in een zorghotel zit en vindt het er fijn. Ik mag bellen wanneer ik wil en dat heb ik ook al een aantal keer gedaan vanaf m’n vakantieadres. De begeleidsters zijn heel vriendelijk en staan me altijd uitgebreid te woord.

Ze zeggen dat papa een vriendelijke man is en netjes bedankt als hij iets krijgt. Hij is verbaal erg sterk, ze krijgen het niet voor elkaar hem uit bed te halen als het midden op de dag is maar hij ervan overtuigd is dat het bedtijd is. En dus laten ze dat maar even voor wat het is.

Bijna elke dag komt er een goede vriend langs die met hem gaat wandelen. Daar geniet hij van. Studeren lijkt hem niets meer te interesseren. In plaats daarvan kijkt hij naar natuurfilms of klassieke muziek op de grote tv die nu in zijn kamer staat. Thuis keek hij al geen jaren meer tv en ‘studeerde’ hij eindeloos.

Hij herkende mama niet toen ze vandaag langs kwam en hoefde ook niet met haar mee naar ‘huis’. Over drie weken kan ik hem weer bezoeken en daar heb ik zin in. Slaap lekker lief zusje.