Bang

Er is iets veranderd sinds jouw overlijden. Ik ben bang. We zijn zo kwetsbaar. Sinds jouw overlijden ben ik bang om dood te gaan en mijn geliefden achter te laten zonder ze te hebben laten weten hoe belangrijk ze voor me zijn.

Bij elke vage klacht denk ik dat ik iets onder de leden heb wat ik niet overleef. Elk moedervlekje vind ik verdacht, elke keer dat ik buiten adem ben weet ik zeker dat ik iets ernstigs heb en waarom heb ik ineens een blauwe plek?! Ik probeer mezelf niet gek te maken. Maar ik heb bij jou gezien hoe snel het kan gaan. Ik denk niet dat jij ooit gedacht hebt zo jong dood te gaan. We zijn toch onsterfelijk? Helaas zijn we dat niet. En pas als de dood zo dichtbij komt beseffen we het pas echt.

Ik zou een reset willen. En een duidelijke handleiding over hoe je je leven volop kan benutten en met een optimale gezondheid. Hoe je elke dag leeft zonder zorgen. Dit ‘proces’ waar ik in zit vind ik vermoeiend en zwaar. Ik voel me best vaak alleen, heb het gevoel dat ik niet kan uitleggen wat ik voel. Ik weet het zelf niet eens, het is zoveel, zo verwarrend soms. Ik denk dat jij dit zou snappen, we leken meer op elkaar dan we dachten. Zoals ik eerder al eens schreef. Elke dag heb ik goede voornemens en stapje voor stapje ga ik vast de goede richting op. Slaap lekker lief zusje.