Alsof je een marathon gaat rennen. Je hebt er zin in en begint vol goede moed. Het gaat goed en het voelt alsof je het klusje wel even gaat klaren. Wow, dit had je niet verwacht! Vrolijk ren je door en je zwaait nog even naar de omstanders.
Maar dan ineens komt de figuurlijke man met de hamer. Je kan niet meer. Het voelt alsof er lood in je schoenen zit en je vraagt je af wanneer de finish in zicht komt. Je hoopt het te halen. Maar nu ben je moe, zo moe.
Ik heb nooit een marathon gelopen. Maar ik denk dat dit een beetje beschrijft hoe ik me nu voel. Jarenlang sliep ik slecht. Nu slaap ik bijna elke nacht goed, alsof ik jaren slaap moet inhalen. En toch ben ik bijna elke avond moe, Moe met een hoofdletter. Ik merk dat ik vaker moeite heb m’n tranen in te houden. Als ik alleen ben en ook maar even aan je denk, word ik erg verdrietig. En ik merk dat ik soms weer een beetje de donkerte in ga. Ik mis je. Slaap lekker lief zusje