Ik was thee aan het maken toen ik je wilde appen. Zomaar even een blij moment met je delen. Best gek, we hadden amper contact de laatste twee jaren. En dus vroeg ik me af hoe het kwam dat ik je nu ineens wilde appen. Het komt denk ik doordat de negatieve gedachtes, angsten, zorgen en de machteloosheid nu weg zijn. Ik duik in oude foto’s van ons, als echte zussen. Foto’s van vroeger toen we klein waren. Op negen van de tien foto’s heb ik je hand vast of een arm om je heen. Ik zorgde graag voor je. Het zijn fijne herinneringen die nu weer gaan leven.
Misschien raar, maar op sommige momenten denk ik er helemaal niet aan dat je dood bent. Dan leef je gewoon. Het komt denk ik door de goede herinneringen waardoor het nu lijkt alsof er niets gebeurd is. Je leeft in mijn gedachten. En soms komt het dan ineens hard binnen en heb ik er veel meer moeite mee dat je echt niet meer terug komt dan eerst. Ik kan het écht nog niet geloven dat je voor altijd weg bent. Kon ik nog maar een keer je hand vastpakken. Konden we nog maar eens een gekke selfie maken. Slaap lekker lief zusje.