De meeste praktische zaken die komen kijken bij een overlijden, zijn nu afgehandeld. Kerst is geweest, het nieuwe jaar is ingeluid. Het gesprek met de arts is geweest, iets wat toch spanning met zich mee bracht. En ook je eerste verjaardag zonder jou is achter de rug. Er is even ‘rust’.
Ik denk nog steeds 24/7 aan je. Maar niet meer machteloos, met zorgen, wanhoop en angst. Het zijn nu rustige gedachtes. Ik zweef tussen heden en verleden. Haal herinneringen op van vroeger en vraag me af hoe het zou zijn als alles weer goed was gekomen. Soms zijn het fijne gedachtes met een glimlach, soms overspoeld ineens het verdriet.
Ik zie je foto’s, draag je trui en lees mailtjes terug. Op straat zie ik dingen en mensen die me aan jou doen denken en ik praat met vrienden van je. Ik slaap sinds jouw overlijden als een blok. Ineens. Na járenlang ‘s nachts wakker te worden en niet meer te kunnen slapen. Misschien heeft het iets te maken met de zorgen die weg zijn, ik weet het niet. Ik voel rust en had dat jou ook zo gegund. Slaap lekker lief zusje.