We waren allebei op zoek naar hetzelfde. Allebei op onze eigen manier. Waar jij ‘schreeuwde’ om aandacht, trok ik juist in m’n schulp. Ik wist op jonge leeftijd van je zoektocht. Ik had je door. Misschien omdat we meer op elkaar leken dan iedereen dacht.
In een dagboekje van jou, vergeef me, las ik stukjes waarin dat bevestigd werd. En, vergeef me ook, ik ben door je mailbox gegaan. Ik herken mezelf in de dingen die je schreef. Ik dacht vragen te hebben over jouw leven, misschien wel omdat dat zo hoort als iemand overlijdt. Want wat ging er om in het hoofd van de overledene? En daarom ging ik op zoek naar antwoorden.
Nu weet ik dat ik geen antwoorden zocht en kreeg, maar bevestiging. Ik begreep je meer dan je dacht. Slaap lekker lief zusje.
2 gedachten over “Ik begreep je”
Reacties zijn gesloten.