Uitgegumd

De dood van zo zichtbij zien vond ik heftig. Ik heb het onderschat, de dood. Natuurlijk weet je dat een dode nooit meer terugkomt. Maar het definitieve gemis daadwerkelijk voelen, is een heel ander verhaal. Dat gevoel kan ik nog steeds niet onder woorden brengen. Maar in mijn laatste beeld van jou was je nog tastbaar. Ik kon je nog aanraken, nog voelen. Je gezicht nog zien. Je wimpers, je lipgloss, je haren. Ook al was je weg, je was er nog.

Nu ben je niets meer dan een hoopje as in een doos. En dat vind ik echt een heel raar idee. Alsof je bent uitgegumd, letterlijk een mens minder op aarde. Mijn zusje. Er was al geen weg terug, maar nu helemaal nooit meer. Herinneringen blijven bestaan. Hopelijk voor altijd. Want dat heb ik gezien bij pap, is ook niet vanzelfsprekend. Slaap lekker lief zusje.

→ Lees ook: Je bent overal