We zijn samen met mama en de rest voor het kerstdiner. Ik kijk naar onze broer en besef dat we vanaf nu met z’n tweeën zijn. En dat raakt me. Je hoort erbij. We zijn een drietal. Je bent er niet meer bij.
Mama overhandigd me zonder aankondiging een best zwaar tasje en ik pak het zonder na te denken aan en kijk haar vragend aan. “Dat is je zusje”, zegt ze. Snel geef ik het tasje terug. Dit is raar. Dit klopt niet. Je krijgt een mooi plekje in de kamer bij je foto en omringd door kaarsjes. Op de eettafel staat een zilveren kaars in de vorm van een engel. Zo ben je er toch een beetje bij. Slaap lekker lief zusje.
Eén gedachte over “Engeltje”
Reacties zijn gesloten.