Daar zit ik dan. Op de bank, kijkend naar alle bloemen en kaartjes. Ik voel een leegte. Letterlijk en figuurlijk. We hoeven niet meer naar je toe, we kunnen niet meer naar je toe. We hoeven even niets meer te regelen. We moeten verder met ons leven.
Ik zie je foto en het lijkt echt alsof we twee weken in een andere wereld hebben geleefd. De gedachtes ‘Het komt goed, je komt straks gewoon weer terug’ en ‘Je bent dood, ik kan je nooit meer iets vertellen, nooit meer aanraken’ wisselen elkaar af.
Ik zet koffie en maak een ontbijtje. Langzaam beginnen aan deze eerste dag écht zonder jou. Slaap lekker lief zusje.
Ontdek meer van Mijn lieve zusje - Mijn lieve vader
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Een gedachte over “The day after”
Reacties zijn gesloten.