Daar ga je

De wekker gaat, ik wil niet uit bed. Maar ik moet. Ik blijf net iets te lang onder de douche staan waardoor ik moet haasten. Ik wil niet dat deze dag begint. Tegelijkertijd wil ik niet dat deze dag voorbij gaat. Vandaag nemen we definitief afscheid van je.

Bij het Uitvaartcentrum wachten we in de familiekamer op de begrafenisondernemer. Als hij er is bespreken we wat praktische zaken. Wie zit naast wie? In welke volgorde lopen we naar binnen? Een rare situatie.

Dan gaan we als familie samen de aula in en daar lig jij in je kist. Nog altijd even vredig. Nog altijd even pijnlijk stil. Je ligt te midden van een prachtige bloemenzee. We gaan naast je kist staan en als we er klaar voor zijn mogen we de deksel erop leggen. Voor dit moment ben je nooit klaar. Alles in me schreeuwt dat ik je bij me wil houden, dit gaat zó tegen m’n gevoel in. Maar er is geen weg terug. Ik raak je voor de laatste keer aan en dan gaat de kist dicht. We mogen de schroeven er zelf indraaien maar dat wil ik niet. Ik kan het niet. Dit is zó definitief. Tranen rollen over m’n wangen als ik vervolgens een ballon aan je kist vast maak.

We leggen de prachtige boeketten netjes neer, geven elkaar nog eens een stevige knuffel, proberen de tranen te drogen en trekken ons weer even terug in de familiekamer. De gasten lopen inmiddels de aula in en niet veel later volgen wij.

Er worden foto’s getoond. Foto’s van jou als klein meisje, van jou met vriendjes, grappige foto’s, gekke foto’s, lieve foto’s en ontroerende foto’s. Je leven in een notendop. Er worden mooie woorden gesproken, er klinkt passende muziek en er worden vele tranen gelaten. Papa is er niet bij vanwege zijn gezondheid maar op een video zien we hem piano spelen. Dat is heel bijzonder.

Ik voel de liefde die jij zovelen bezorgd hebt. Ik voel de liefde voor jou van de aanwezigen. Ik voel pijn, intens verdriet maar ook rust.

Niet veel later zitten we met de familie te lunchen. We zijn blij met het mooie afscheid. Het leven gaat verder, maar wat zal je gemist worden. Ik kan en wil het nog steeds niet geloven. Slaap lekker lief zusje.

Lees ook: het moet